hán rè
寒热hán fēng
寒风hán dài
寒带hán chen
寒伧hán liú
寒流hán yī
寒衣hán qì
寒气hán jìn
寒噤hán shǔ
寒暑hán lěng
寒冷hán dōng
寒冬hán zhàn
寒战hán suān
寒酸hán cháo
寒潮hán xuān
寒暄hán kǔ
寒苦hán wēi
寒微hán máo
寒毛hán zhàn
寒颤hán yì
寒意hán lù
寒露hán jià
寒假hán wǎng shǔ lái
寒往暑来hán qì cì gǔ
寒气刺骨hán gēng rè yún
寒耕热耘hán gēng shǔ yún
寒耕暑耘hán dōng là yuè
寒冬腊月hán chán jiāng niǎo
寒蝉僵鸟hán chán zhàng mǎ
寒蝉仗马hán chán qī qiè
寒蝉凄切hán mù chūn huá
寒木春华hán xīn xiāo zhì
寒心消志hán huā wǎn jié
寒花晚节hán lái shǔ wǎng
寒来暑往hán máo zhuó shù
寒毛卓竖hán fēng qīn jī
寒风侵肌hán fù duǎn shí
寒腹短识hán quán zhī sī
寒泉之思hán huī gèng rán
寒灰更然hán xīn suān bí
寒心酸鼻hán suān luò pò
寒酸落魄hán xīn xiāo zhì
寒心销志客套,问候,问好,应酬,交际,酬酢,
冷落,冷漠,
寒暄hánxuān
(1) 问寒问暖。今多泛指宾主见面时谈天气冷暖之类的应酬话(暄:温暖)
例地气反寒暄,天时倒杀生。——白居易《桐花》英exchange of conventional greetings⒈ 冷暖。
引汉荀悦《申鉴·俗嫌》:“故喜怒哀乐,思虑必得其中,所以养神也;寒暄虚盈,消息必得其中,所以养体也。”
明刘基《初夏即景》诗:“前日大热释我裘,昨日一雨凉如秋。寒暄倐忽反覆手,冰炭着躰何由瘳。”
⒉ 犹冬夏。指岁月。
引南朝陈徐陵《为贞阳侯答王太尉书》:“自皇家祸乱,亟积寒暄,九州万国之人、蟠木流沙之地,莫不行号卧泣,想望休平。”
唐李商隐《为贺拔员外上李相公启》:“葭灰檀火,屡变于寒暄。”
《旧唐书·张濬传》:“经歷寒暄,耗费百万。”
明李东阳《重游西涯次韵方石》:“流水平堤柳绕垣,重来又隔几寒暄。”
⒊ 谓问候起居寒暖。
引《汉武帝内传》:“﹝王母﹞下车登牀,帝跪拜,问寒暄毕,立。因呼帝共坐。”
唐裴铏《传奇·裴航》:“后更不復见,但使裊烟达寒暄而已。”
清蒲松龄《聊斋志异·狐谐》:“忽有数人来,狐从容与语,备极寒暄。”
郭小川《西出阳关》诗:“不用介绍呀,不用寒暄,听见呼吸声就知道你过去在哪团。”
见面时彼此问候起居或泛谈气候寒暖之类的应酬话。《儒林外史.第一○回》:「彼此谦让坐下,寒暄已毕,摆上两席酒来。」《文明小史.第三六回》:「钦差同他们寒暄一番,就提起学生的事来,恳他们二位设法。」也作「寒温」、「暄凉」。