hú hú
胡胡hú jiā
胡笳hú tòng
胡同hú zi
胡子hú chě
胡扯hú shuō
胡说hú zhōu
胡诌hú luàn
胡乱hú xū
胡须hú qin
胡琴hú nào
胡闹hú táo
胡桃hú lái
胡来hú fēng
胡蜂hú jiāo
胡椒hú luó bo
胡萝卜hú lǐ hú tú
胡里胡涂hú tiān hú dì
胡天胡地hú tiān hú dì
胡天胡帝hú zuò hú wéi
胡作胡为hú yuè tóng zhōu
胡越同舟hú zi lā chā
胡子拉碴hú zǒu yóu fēi
胡走游飞hú cāi luàn xiǎng
胡猜乱想hú yuè zhī huò
胡越之祸hú yuè yī jiā
胡越一家hú yán luàn yǔ
胡言乱语hú shuō luàn dào
胡说乱道hú shuō bā dào
胡说八道hú zhī chě yè
胡枝扯叶hú lā luàn chě
胡拉乱扯hú zhōu luàn chě
胡诌乱扯hú zhōu bā chě
胡诌八扯hú zhī chě yè
胡支扯叶hú zhōu luàn dào
胡诌乱道hú zhōu luàn shuō
胡诌乱说hú zuò luàn wéi
胡作乱为hú wéi luàn xìn
胡为乱信hú cāi luàn dào
胡猜乱道hú biān luàn zào
胡编乱造hú chuī luàn pǎng
胡吹乱嗙hú sī luàn liàng
胡思乱量hú sī luàn xiǎng
胡思乱想hú jiǎo mán chán
胡搅蛮缠hú féi zhōng shòu
胡肥锺瘦hú yán luàn dào
胡言乱道hú luó bo sù
胡萝卜素hú chī hǎi hē
胡吃海喝hú zhōu luàn bàng
胡诌乱傍hú zǐ gōng chéng
胡子工程hú dǎ hǎi shuāi
胡打海摔hú chuī hǎi shuāi
胡吹海摔hú gē yě diào
胡歌野调hú yán hàn yǔ
胡言汉语hú xíng luàn wéi
胡行乱为hú shuō bái dào
胡说白道hú fú qí shè
胡服骑射hú zuò fēi wéi
胡作非为hú jiā
胡笳我国古代北方民族的管乐器，传说由汉·张骞从西域传入，汉·魏鼓吹乐中常用之。
⒈ 我国古代北方民族的管乐器，传说由汉张骞从西域传入， 汉魏鼓吹乐中常用之。
引汉蔡琰《悲愤诗》之二：“胡笳动兮边马鸣，孤雁归兮声嚶嚶。”
唐岑参《胡笳歌送颜真卿使赴河陇》：“君不闻胡笳声最悲，紫髯緑眼胡人吹。”
宋张孝祥《浣溪沙·坐上十八客》词：“同是瀛洲册府仙，只今聊结社中莲，胡笳按拍酒如川。”
元关汉卿《五侯宴》第三折：“韵悠悠胡笳慢品，阿来来口打番言。”
清昭槤《啸亭杂录·记辛亥败兵事》：“未数里，闻胡笳声远作。”
乐器名。一种古代的吹奏乐器。汉代流行于塞北和西域一带，是汉、魏鼓吹乐中的主要乐器。因最初为胡人卷芦叶吹之以作乐，故称为「胡笳」。