hú hú
胡胡hú jiā
胡笳hú tòng
胡同hú zi
胡子hú chě
胡扯hú shuō
胡说hú zhōu
胡诌hú luàn
胡乱hú xū
胡须hú qin
胡琴hú nào
胡闹hú táo
胡桃hú lái
胡来hú fēng
胡蜂hú jiāo
胡椒hú luó bo
胡萝卜hú lǐ hú tú
胡里胡涂hú tiān hú dì
胡天胡地hú tiān hú dì
胡天胡帝hú zuò hú wéi
胡作胡为hú yuè tóng zhōu
胡越同舟hú zi lā chā
胡子拉碴hú zǒu yóu fēi
胡走游飞hú cāi luàn xiǎng
胡猜乱想hú yuè zhī huò
胡越之祸hú yuè yī jiā
胡越一家hú yán luàn yǔ
胡言乱语hú shuō luàn dào
胡说乱道hú shuō bā dào
胡说八道hú zhī chě yè
胡枝扯叶hú lā luàn chě
胡拉乱扯hú zhōu luàn chě
胡诌乱扯hú zhōu bā chě
胡诌八扯hú zhī chě yè
胡支扯叶hú zhōu luàn dào
胡诌乱道hú zhōu luàn shuō
胡诌乱说hú zuò luàn wéi
胡作乱为hú wéi luàn xìn
胡为乱信hú cāi luàn dào
胡猜乱道hú biān luàn zào
胡编乱造hú chuī luàn pǎng
胡吹乱嗙hú sī luàn liàng
胡思乱量hú sī luàn xiǎng
胡思乱想hú jiǎo mán chán
胡搅蛮缠hú féi zhōng shòu
胡肥锺瘦hú yán luàn dào
胡言乱道hú luó bo sù
胡萝卜素hú chī hǎi hē
胡吃海喝hú zhōu luàn bàng
胡诌乱傍hú zǐ gōng chéng
胡子工程hú dǎ hǎi shuāi
胡打海摔hú chuī hǎi shuāi
胡吹海摔hú gē yě diào
胡歌野调hú yán hàn yǔ
胡言汉语hú xíng luàn wéi
胡行乱为hú shuō bái dào
胡说白道hú fú qí shè
胡服骑射hú zuò fēi wéi
胡作非为duī féi
堆肥biāo féi
膘肥jiǎn féi
减肥cuī féi
催肥fèn féi
粪肥jiù féi
厩肥hé féi
合肥dàn féi
氮肥dǐ féi
底肥huà féi
化肥shī féi
施肥zhuī féi
追肥jī féi
基肥jiǎ féi
钾肥jī féi
积肥lín féi
磷肥xián féi tiāo shòu
嫌肥挑瘦biāo féi tǐ zhuàng
膘肥体壮hú féi zhōng shòu
胡肥锺瘦chéng féi yì qīng
乘肥衣轻chī féi diū shòu
吃肥丢瘦lǜ féi hóng shòu
绿肥红瘦cháng féi nǎo mǎn
肠肥脑满tiāo féi jiǎn shòu
挑肥拣瘦huán féi yàn shòu
环肥燕瘦xiōng féi dì shòu
兄肥弟瘦gǔ féi jīn jí
古肥今瘠zé féi ér shì
择肥而噬féi dōng shòu nián
肥冬瘦年胡：三国时的胡昭；锺：三国时的锺繇。胡昭的字体肥，锺繇的字体瘦。形容书法各擅其美。
唐·张彦远《法书要录》：“三国魏刘德升字君嗣，以造行书擅名，胡昭、锺繇并师其法，而胡书体肥，锺书体瘦，亦各有君嗣之美。”
胡肥锺瘦作宾语、定语；形容书法各有其美。
查看更多
胡读音：hú
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
肥读音：féi肥féi(1)（形）胖；肥沃。(2)（形）含脂肪多（但通常不用来形容人）：～肉｜～瘦儿。(3)（形）肥沃：～田。(4)使肥沃：草可以～田。(5)（名）肥料：畜～｜催～｜类～｜磷～。(6)由不正当的收入而富裕。(7)（形）肥大（跟‘瘦’相对）：棉袄的袖子太～了。
锺读音：zhōng曾作“鍾”的简化字，后停用。
瘦读音：shòu瘦shòu(1)（形）本义：脂肪少；肉少：脂肪少；肉少(2)（形）（食用的肉）脂肪少：吃了块～肉。(3)（形）（衣服鞋袜等）窄小：裤子太～了。(4)（形）（地力）薄；不肥：～田。