fēn fēn
纷纷fēn rǎo
纷扰fēn chéng
纷呈fēn luàn
纷乱fēn fán
纷繁fēn yún
纷纭fēn fēi
纷飞fēn zhēng
纷争fēn fēn bù yī
纷纷不一fēn fēn yì lùn
纷纷议论fēn fēn rǎng rǎng
纷纷攘攘fēn fēn jí jí
纷纷籍籍fēn fēn yáng yáng
纷纷扬扬fēn fēn yōng yōng
纷纷拥拥fēn fēn rǎo rǎo
纷纷扰扰fēn fēn yáng yáng
纷纷洋洋fēn fēn ráng ráng
纷纷穰穰fēn fēn bù yī
纷纷不一fēn fēn yì lùn
纷纷议论fēn fēn bù yī
纷纷不一fēn fēn rǎng rǎng
纷纷攘攘fēn fēn jí jí
纷纷籍籍fēn hóng hài lǜ
纷红骇绿fēn fēn yáng yáng
纷纷扬扬fēn fēn yōng yōng
纷纷拥拥fēn huá mǐ lì
纷华靡丽fēn fēn rǎo rǎo
纷纷扰扰fēn fēn yáng yáng
纷纷洋洋fēn fēn ráng ráng
纷纷穰穰fēn fēn yì lùn
纷纷议论fēn luàn rú má
纷乱如麻fēn zhì tà lái
纷至踏来fēn zhì tà lái
纷至沓来fēn yún zá tà
纷纭杂沓máng luàn
忙乱dòng luàn
动乱hùn luàn
混乱rǎo luàn
扰乱sāo luàn
骚乱dǎo luàn
捣乱zá luàn
杂乱zāng luàn
脏乱hú luàn
胡乱sāng luàn
丧乱biàn luàn
变乱pàn luàn
叛乱huāng luàn
荒乱huāng luàn
慌乱bào luàn
暴乱fēn luàn
纷乱líng luàn
凌乱liáo luàn
缭乱yín luàn
淫乱cuò luàn
错乱líng luàn
零乱wěn luàn
紊乱sǎn luàn
散乱gǎo luàn
搞乱nèi luàn
内乱péng luàn
蓬乱jiǎo luàn
搅乱huò luàn
霍乱zhàn luàn
战乱chū luàn zi
出乱子bō luàn zhī cái
拨乱之才jiù luàn chú bào
救乱除暴yī luàn tú dì
一乱涂地zá luàn wú zhāng
杂乱无章bō luàn wéi zhì
拨乱为治bō luàn fǎn zhèng
拨乱反正zuò luàn fàn shàng
作乱犯上mǐn luàn sī zhì
闵乱思治zhì luàn cún wáng
治乱存亡bō luàn xīng zhì
拨乱兴治bìn luàn chāi héng
鬓乱钗横yì luàn xīn huāng
意乱心慌bō luàn fǎn zhì
拨乱反治bō luàn fǎn zhèng
拨乱返正kuāng luàn fǎn zhèng
匡乱反正bō luàn jì wēi
拨乱济危bō luàn jì shí
拨乱济时bō luàn zhū bào
拨乱诛暴huò luàn tāo tiān
祸乱滔天dìng luàn fú shuāi
定乱扶衰xīn luàn rú má
心乱如麻xiáo luàn shì tīng
淆乱视听huò luàn jiāo xīng
祸乱交兴zhì luàn fú wēi
治乱扶危fēn luàn rú má
纷乱如麻qǔ luàn cún wáng
取乱存亡qǔ luàn wǔ wáng
取乱侮亡mù luàn jīng mí
目乱精迷hào luàn lè huò
好乱乐祸yì luàn xīn máng
意乱心忙huò luàn xiāng xún
祸乱相寻líng luàn wú zhāng
凌乱无章mù luàn jīng mí
目乱睛迷zá luàn wú xù
杂乱无序zhé luàn qí mǐ
辙乱旂靡zhé luàn qí mǐ
辙乱旗靡tú luàn rén yì
徒乱人意零乱,错杂,缭乱,错落,芜乱混乱,庞杂,芜杂,扰攘,繁芜,纷扰,紊乱,复杂,错乱,杂乱,凌乱,纷杂,散乱,
平息,安宁,严正,承平,严明,严整,整齐,
纷乱fēnluàn
(1) 杂乱，混杂
例纷乱的事情英swirl;helter-skelter⒈ 纷争；混乱。
引《史记·鲁仲连邹阳列传》：“所贵於天下之士者，为人排患释难解纷乱而无取也。”
宋苏洵《几策·审势》：“诛锄其强梗怠惰不法之人，以定纷乱。”
王西彦《古屋》第二部五：“他的爸爸在战争来的时候投入军队里了，妈妈在纷乱中失散了。”
⒉ 扰乱。
引《史记·楚元王世家》：“今乃首率七国，纷乱天下。”
北魏郦道元《水经注·河水二》：“莽篡政纷乱，郡亦弃废。”
《资治通鉴·汉文帝前四年》：“上议以贾谊任公卿之位，大臣多短之曰：‘ 洛阳之人，年少初学，专欲擅权，纷乱诸事。’”
⒊ 杂乱；错乱。
引《汉书·叙传下》：“六学既登，遭世罔弘，羣言纷乱，诸子相腾。”
唐玄奘《大唐西域记·吠舍厘国》：“见一沙弥讽诵佛经，章句错谬，文字纷乱。”
瞿秋白《饿乡纪程》四：“隔着纱窗看晓雾，社会主义流派，社会主义意义都是纷乱，不十分清晰的。”
⒋ 形容心情烦乱。
引唐韩愈《雪后寄崔二十六丞公》诗：“归来殞涕揜关卧，心之纷乱谁能删？”
王西彦《古屋》第一部八：“一连串纷乱的思绪从我脑际浮涌而过。”
杂乱。