niú pí
牛皮niú dòu
牛痘niú dú
牛犊niú huáng
牛黄niú jiǎo
牛角niú dùn
牛顿niú ròu
牛肉niú láng
牛郎niú nǎi
牛奶niú chē
牛车niú wā
牛蛙niú pí xuǎn
牛皮癣niú pí zhǐ
牛皮纸niú jiǎo jiān
牛角尖niú pí qi
牛脾气niú zǎi kù
牛仔裤niú pí dà wáng
牛皮大王niú sōu mǎ bó
牛溲马勃niú tóu ē páng
牛头阿旁niú shǒu ē páng
牛首阿旁niú tóu mǎ miàn
牛头马面niú yáng wù jiàn
牛羊勿践niú shān zhī bēi
牛山之悲niú tóng mǎ zǒu
牛童马走niú dāo gē jī
牛刀割鸡niú dǐng pēng jī
牛鼎烹鸡niú jiǎo guà shū
牛角挂书niú mǎ bù ruò
牛马不若niú gāo mǎ dà
牛高马大niú yī bìng wò
牛衣病卧niú sōu mǎ bó
牛溲马渤niú yī duì qì
牛衣对泣niú tí zhī cén
牛蹄之涔niú dāo xiǎo shì
牛刀小试niú máo xì yǔ
牛毛细雨niú zhī yī máo
牛之一毛niú jì gòng láo
牛骥共牢niú jì tóng zào
牛骥同皂niú jì tóng zào
牛骥同皁niú jì tóng cáo
牛骥同槽niú tí zhī yú
牛蹄之鱼niú tí zhōng yú
牛蹄中鱼niú guǐ shé shén
牛鬼蛇神niú nóng duì qì
牛农对泣niú yī suì yuè
牛衣岁月niú jiǎo zhī gē
牛角之歌niú láng zhī nǚ
牛郎织女niú mián lóng rào
牛眠龙绕niú jiǎo shū shēng
牛角书生niú huáng gǒu bǎo
牛黄狗宝niú kǒu zhī xià
牛口之下niú zhǔ fàn yuè
牛渚泛月niú mǎ jīn jū
牛马襟裾niú yī yè kū
牛衣夜哭niú mǎ shēng huó
牛马生活niú xīng zhī nǚ
牛星织女niú tīng tán qín
牛听弹琴shān yáng
山羊mián yáng
绵羊gōng yáng
公羊gāo yáng
羔羊shí yáng
石羊líng yáng
羚羊mù yáng rén
牧羊人shuàn yáng ròu
涮羊肉qīng yáng gōng
青羊宫shú yáng jiǎ
熟羊胛shí yáng jiǔ mù
十羊九牧qiān yáng dān jiǔ
牵羊担酒huáng yáng rèn rén
黄羊任人niú yáng wù jiàn
牛羊勿践qū yáng gōng hǔ
驱羊攻虎wèn yáng zhī mǎ
问羊知马shòu yáng bó shì
瘦羊博士wáng yáng bǔ láo
亡羊补牢wáng yáng dé niú
亡羊得牛wáng yáng zhī tàn
亡羊之叹dī yáng guà jí
羝羊絓棘shāng yáng gǔ wǔ
商羊鼓舞shǐ yáng jiàng láng
使羊将狼dī yáng chù fān
羝羊触藩láng yáng tóng sì
狼羊同饲qū yáng zhàn láng
驱羊战狼líng yáng guà jiǎo
羚羊挂角fàng yáng shí chái
放羊拾柴yǐ yáng yì niú
以羊易牛āi jīn wù xǐ
哀矜勿喜shǎo ān wù zào
少安勿躁niú yáng wù jiàn
牛羊勿践zhí yán wù huì
直言勿讳qiū háo wù fàn
秋毫勿犯nìng quē wù làn
宁缺勿滥gū zhì wù lùn
姑置勿论níng yí wù làn
宁遗勿滥fàn ér wù xiào
犯而勿校zūn ér wù shī
遵而勿失gé shā wù lùn
格杀勿论xiào sǐ wù qù
效死勿去gāo zhěn wù yōu
高枕勿忧lái zhě wù jù
来者勿拒qióng kòu wù pò
穷寇勿迫qióng kòu wù zhuī
穷寇勿追qián lóng wù yòng
潜龙勿用⒈ 勿使牛羊践踏。比喻爱护。
引语出《诗·大雅·行苇》：“敦彼行苇，牛羊勿践履，方苞方体，维叶泥泥。”
郑玄笺：“草木方茂盛，以其终将为人用，故周之先王为此爱之，况於人乎？”
宋曾巩《拟代廷试进士策问二》：“然朝廷之臣未能有素丝之节，正直之行；中林之士，未能有慎独之心；女子之谊，未能有翘翘之絶。况於有德有造，成人之材，牛羊勿践，遂物之性，可望其髣髴乎？”
勿使牛羊践踏。比喻爱护。语出《诗·大雅·行苇》：“敦彼行苇，牛羊勿践履，方苞方体，维叶泥泥。”郑玄笺：“草木方茂盛，以其终将为人用，故周之先王为此爱之，况于人乎？”
语出《诗·大雅·行苇》：“敦彼行苇，牛羊勿践履，方苞方体，维叶泥泥。”郑玄笺：“草木方茂盛，以其终将为人用，故周之先王为此爱之，况于人乎？”
况于有德有造，成人之材，牛羊勿践，遂物之性，可望其仿佛乎？宋·曾巩《拟代廷试进士策问二》
牛羊勿践作宾语、定语；用于书面语。
查看更多