jiǎng lǐ
讲理jiǎng qíng
讲情jiǎng kè
讲课jiǎng míng
讲明jiǎng jià
讲价jiǎng xué
讲学jiǎng shù
讲述jiǎng huà
讲话jiǎng yǎn
讲演jiǎng jiu
讲究jiǎng hé
讲和jiǎng jiě
讲解jiǎng xí
讲习jiǎng táng
讲堂jiǎng shī
讲师jiǎng píng
讲评jiǎng zuò
讲座jiǎng qiú
讲求jiǎng tái
讲台jiǎng tán
讲坛jiǎng qīng
讲清jiǎng shòu
讲授jiǎng yì
讲义jiǎng gǎo
讲稿jiǎng shì shuō fēi
讲是说非jiǎng jīng shuō fǎ
讲经说法jiǎng gǔ lùn jīn
讲古论今jiǎng xìn xiū mù
讲信修睦jiǎng wén zhāng zì
讲文张字āi qiú
哀求yāng qiú
央求kěn qiú
恳求qǐ qiú
乞求yāo qiú
要求qǐng qiú
请求gōng qiú
供求kē qiú
苛求tàn qiú
探求zhēng qiú
征求xū qiú
需求tuī qiú
推求qí qiú
祈求lì qiú
力求yù qiú
欲求zhuī qiú
追求jiǎng qiú
讲求qiǎng qiú
强求kě qiú
渴求xún qiú
寻求sōu qiú
搜求móu qiú
谋求zhū qiú wú yàn
诛求无厌sǐ qiú bái lài
死求白赖fǎn qiú zhū jǐ
反求诸己yǒu qiú bì yìng
有求必应shēng qiú qì yìng
声求气应bù qiú shèn jiě
不求甚解páng qiú bó kǎo
旁求博考páng qiú jùn yàn
旁求俊彦zhū qiú bù yǐ
诛求不已yǐ qiú yī chěng
以求一逞guī qiú wú dù
规求无度zhū qiú wú yǐ
诛求无已bù qiú wén dá
不求闻达dàn qiú wú guò
但求无过zì qiú duō fú
自求多福yuǎn qiú qí jì
远求骐骥tān qiú wú yàn
贪求无厌shàng qiú xià gào
上求下告sān qiú sì gào
三求四告zhū qiú wú dù
诛求无度sǐ qiú bǎi lài
死求百赖tān qiú wú yǐ
贪求无已考究,讲究,
修习hAo86.研究。
追求；重视。
⒈ 修习研究。
引《左传·宣公十六年》：“武子归而讲求典礼，以脩晋国之法。”
南朝宋何承天《重答颜光禄》：“凡讲求至理，曾不折以圣言，多採譎怪，以相扶翼，得无似以水济水邪？”
宋陈亮《江河淮汴策》：“然其议臣之讲求，若东流北流之説， 贾生、韩生之论，虽或足以为一时之便利，揆之古义，是皆汩陈其五行者也，乌足以动天而回河乎！”
⒉ 追求；重视。
引夏丏尊叶圣陶《文心》十六：“因为讲求快速，行书比楷书更多用处。”
沙汀《困兽记》十二：“他是很讲求实际的，可是别人却也并不虚华。”
研究、研习。