de de
得得dé chū
得出dé shī
得失dé shèng
得胜dé dào
得到dé bìng
得病dé xī
得悉dé zhī
得知dé yì
得意dé chěng
得逞dé zuì
得罪dé yì
得益dé shì
得势dé chǒng
得宠dé shǒu
得手dé dàng
得当dé tǐ
得体dé fēn
得分dé fǎ
得法dé yǐ
得以dé yí
得宜dé jiù
得救dé jìn
得劲dé lì
得力dé rén xīn
得人心dé yì yáng yáng
得意洋洋dé yì yáng yáng
得意扬扬dé cùn dé chǐ
得寸得尺dé chǐ dé cùn
得尺得寸dé xīn yìng shǒu
得心应手dé bù bǔ shī
得不补失dé yì yáng yáng
得意洋洋dé yì yáng yáng
得意扬扬dé yī wàng shí
得一望十dé shī chéng bài
得失成败dé shī xiāng bàn
得失相半dé shī cān bàn
得失参半dé bù cháng shī
得不偿失dé shèng huí cháo
得胜回朝dé shèng huí tóu
得胜回头dé shèng tóu huí
得胜头回dé xīn wàng jiù
得新忘旧dé cùn rù chǐ
得寸入尺dé cùn jìn chǐ
得寸进尺dé cùn sī chǐ
得寸思尺dé ér fù shī
得而复失dé yì wàng xíng
得意忘形dé bù chóu shī
得不酬失dé bó néng xiān
得薄能鲜dé tiān dú hòu
得天独厚dé shòu qí jiān
得售其奸dé bù cháng sàng
得不偿丧dé tù wàng tí
得兔忘蹄dé lǒng wàng shǔ
得陇望蜀dé wèi céng yǒu
得未曾有dé wèi cháng yǒu
得未尝有dé rén sǐ lì
得人死力dé cái mǎi fàng
得财买放dé jūn xíng dào
得君行道dé dào duō zhù
得道多助dé yì wàng yán
得意忘言dé yú wàng quán
得鱼忘筌dé yú wàng quán
得鱼忘荃dé qí suǒ zāi
得其所哉dé mǎ shēng zāi
得马生灾dé mǎ shé zú
得马折足dé qí sān mèi
得其三昧dé xù rú lóng
得婿如龙dé yì zhī zuò
得意之作dé yuè jiào xiān
得月较先dé yì mén shēng
得意门生dé shǒu yīng xīn
得手应心dé shī róng kū
得失荣枯dé yì wàng xiàng
得意忘象得当,恰当,正当,适当,
失当,
得宜déyí
(1)得当，适宜
英appropriate⒈ 得其所宜；适当。
引《史记·秦始皇本纪》：“治道运行，诸产得宜，皆有法式。”
南朝梁刘勰《文心雕龙·书记》：“禰衡代书，亲疎得宜，斯又尺牘之偏才也。”
唐赵璘《因话录·宫部》：“令公勋德不同常人，且又为国姻戚，自令公始，亦谓得宜。”
明沉德符《野获编·督抚·巡抚久任》：“抚臺一官最称雄紧，久任极为得宜，盖地方利病既熟，吏习而民安之。”
清冒襄《影梅庵忆语》：“或隔岁便芟剪得宜，至花放，恰採入供。”
适当、恰当。