yáng píng
阳平yáng tái
阳台yáng chūn
阳春yáng sǎn
阳伞yáng guāng
阳光yáng gāng
阳刚yáng lì
阳历yáng jí
阳极yáng lí zǐ
阳离子yáng guān dào
阳关道yáng chūn bái xuě
阳春白雪yáng tái yún yǔ
阳台云雨yáng jiǔ bǎi liù
阳九百六yáng fèng yīn wéi
阳奉阴违yáng xù shān lì
阳煦山立yáng guān sān dié
阳关三迭yáng guān dà dào
阳关大道yáng chūn yǒu jiǎo
阳春有脚yáng jiě yīn dú
阳解阴毒mù chūn
暮春yí chūn
宜春yáng chūn
阳春cháng chūn
长春qīng chūn
青春huí chūn
回春xīn chūn
新春zǎo chūn
早春chū chūn
初春kāi chūn
开春zhòng chūn
仲春lì chūn
立春xiǎo chūn
小春qīng chūn qī
青春期yíng chūn huā
迎春花yáng chūn bái xuě
阳春白雪qīng chūn liǎng dí
青春两敌zhǎng chūn bú lǎo
长春不老huí chūn miào shǒu
回春妙手qīng chūn nán zài
青春难再yáng chūn yǒu jiǎo
阳春有脚huí chūn zhī shù
回春之术qīng chūn bù zài
青春不再yú dù bái
鱼肚白kāi chǎng bái
开场白zhī dàn bái
脂蛋白zhū zhū bái bái
朱朱白白míng míng bái bái
明明白白qīng qīng bái bái
清清白白zhū zhū bái bái
朱朱白白míng míng bái bái
明明白白yǐng zhōng bái xuě
郢中白雪yáng chūn bái xuě
阳春白雪hóng kǒu bái yá
红口白牙huáng yún bái cǎo
黄云白草qīng tiān bái rì
青天白日cāng yán bái fà
苍颜白发qīng qīng bái bái
清清白白qīng kǒu bái shé
青口白舌hún jīn bái yù
浑金白玉guò xì bái jū
过隙白驹cāng gǒu bái yī
苍狗白衣cāng gǒu bái yún
苍狗白云kōng gǔ bái jū
空谷白驹qīng xiāo bái rì
青霄白日xīn guàn bái rì
心贯白日hēi jià bái rì
黑价白日qīng tiān bái rì
清天白日sù chē bái mǎ
素车白马dān shū bái mǎ
丹书白马féng táng bái shǒu
冯唐白首jīng guàn bái rì
精贯白日zhōng guàn bái rì
忠贯白日sān fù bái guī
三复白圭hēi tiān bái rì
黑天白日páng méi bái fà
庞眉白发sǐ qiú bái lài
死求白赖è chā bái lài
恶叉白赖sǐ qi bái lài
死乞白赖wàng duàn bái yún
望断白云xiā shuō bái dào
瞎说白道huáng máo bái wěi
黄茅白苇yún zhōng bái hè
云中白鹤hēi jiā bái rì
黑家白日hēi niú bái jiǎo
黑牛白角chì kǒu bái shé
赤口白舌dà tiān bái rì
大天白日liǎng tóu bái miàn
两头白面jí chi bái liǎn
急赤白脸qīng sī bái mǎ
青丝白马sǐ biāo bái chán
死标白缠huáng tóng bái diān
黄童白颠hóng yán bái fà
红颜白发jí chě bái liǎn
急扯白脸huáng tóng bái sǒu
黄童白叟zǎo qī bái huà
早期白话huáng jī bái fàn
黄齑白饭liáo dōng bái shǐ
辽东白豕yī pǐn bái shān
一品白衫hēi zhī bái hàn
黑汁白汗hú shuō bái dào
胡说白道bào fēng xuě
暴风雪bīng tiān xuě dì
冰天雪地bào yuàn xuě chǐ
报怨雪耻bào chóu xuě chǐ
报仇雪耻bào chóu xuě hèn
报仇雪恨bào yuàn xuě chǐ
抱怨雪耻bào chóu xuě hèn
报雠雪恨fēng huā xuě yè
风花雪夜bīng tiān xuě jiào
冰天雪窑bīng bù xuě rèn
兵不雪刃bīng hún xuě pò
冰魂雪魄bīng tiān xuě jiào
冰天雪窖bīng xiāo xuě shì
冰消雪释bīng zhù xuě chē
冰柱雪车bīng ōu xuě wǎn
冰瓯雪椀bīng jī xuě fū
冰肌雪肤bīng jī xuě cháng
冰肌雪肠fēng huā xuě yuè
风花雪月lù zuǎn xuě chāo
露纂雪钞lù chāo xuě zuǎn
露钞雪纂hóng fēi xuě zhǎo
鸿飞雪爪fēi hóng xuě zhǎo
飞鸿雪爪yún qǐ xuě fēi
云起雪飞yíng chuāng xuě àn
萤窗雪案yíng dēng xuě wū
萤灯雪屋hóng zhǎo xuě ní
鸿爪雪泥hóng ní xuě zhǎo
鸿泥雪爪白雪阳春,曲高和寡,
阳阿薤露,雅俗共赏,下里巴人,巴人下里,
阳春白雪yángchūn-báixuě
(1) 战hAo86.国楚· 宋玉《对楚王问》:“其为‘阳春’、‘白雪’，国中属而和者数十人。”指战国时代楚国的一种高雅乐曲
英the Spring Snow a melody of the elite in the state of Chu(2) 喻指高深的文艺作品，常跟“下里巴人”对举
例此辈皆潦倒乐官，所唱皆《巴人下俚》之词耳，岂《阳春白雪》之曲俗物敢近哉?——唐·薛用弱《王涣之》英highbrow art and literature⒈ 战国时楚国的高雅歌曲名。
引《文选·宋玉〈对楚王问〉》：“其为《阳阿》、《薤露》，国中属而和者数百人，其为《阳春》、《白雪》，国中属而和者不过数十人而已。”
李周翰注：“《阳春》、《白雪》，高曲名也。”
后因用以泛指高雅的曲子。 唐薛用弱《集异记·王之涣》：“之涣自以得名已久，因谓诸人曰：‘此辈皆潦倒乐官，所唱皆《巴人》《下里》之词耳，岂《阳春》《白雪》之曲，俗物敢近哉？’”
明陈汝元《金莲记·弹丝》：“那些个《阳春》《白雪》调偏高，赋写甄神醉里邀，风流难遇五陵豪。”
⒉ 喻指高深典雅、不够通俗易懂的文艺作品。
引毛泽东《在延安文艺座谈会上的讲话》结论二：“现在是‘阳春白雪’和‘下里巴人’统一的问题，是提高和普及统一的问题。”
《当代》1981年第3期：“况且‘传统风格’完全可以写出堪称阳春白雪的作品。”
乐曲名。传说为春秋时晋师旷或齐刘涓子所作。阳春取其「万物知春，和风淡荡」之义。白雪则取其「凛然清洁，雪竹琳琅之音」之义。
阳春；白雪：是战国时代楚国的艺术性较高难度较大的歌曲；后来泛指高深的；不通俗的文学艺术。
战国 楚 宋玉《对楚王问》：“其为《阳阿》、《薤露》，国中属而和者数百人，其为《阳春》、《白雪》，国中属而和者不过数十人而已。”
长老听了，赞叹不已道：“真是阳春白雪，浩气冲霄。”（明 吴承恩《西游记》第六十四回）
曲高和寡、鲲鹏图南、白雪阳春
下里巴人、阳阿薤露、雅俗共赏
阳春白雪联合式；作主语、宾语；指文学作品。
查看更多
阳读音：yáng
阳(1)（名）我国古代哲学认为存在于宇宙间的一切事物中的两大对立面之一（跟‘阴’相对）：阴～二气。(2)（名）太阳；日光：～光｜～历｜～坡｜朝～。(3)（名）山的南面；水的北面：衡～（在衡山之南）。(4)（形）凸出的：～文。(5)（形）外露的；表面的：～沟｜～奉阴违。(6)（形）指属于活人和人世的（迷信）：～宅｜～间｜～寿。(7)（形）带正电的：～电｜～极。(8)（名）指男性生殖器。(9)姓。
春读音：chūn春chūn(1)（名）春季；一年的第一季。(2)（名）男女情欲：～情。(3)（名）姓。
白读音：bái白bái(1)（形）像霜、雪的颜色：～布｜洁～。(2)（形）清楚；明白；弄明白：真相大～。(3)（形）没有加上什么东西；空白：～开水。(4)（形）没有效果；徒然：～费力气。(5)（形）无代价；无报偿：～吃｜～给。(6)（名）象征反动：～军｜～区。(7)（动）用白眼珠看人；表示轻视或不满：～了他一眼。(8)姓。(9)（名）（字音或字形）错误：写～字｜把字念～了。(10)（动）说明；陈述：表～。(11)（名）戏曲或歌剧中用说话腔调说的语句：道～｜对～。(12)（名）地方话：苏～。
雪读音：xuě雪xuě(1)（名）空气中降落的白色结晶；是气温降到0℃以下时；空气中水蒸气凝结而成的。(2)（名）颜色或光彩像雪的：～亮。(3)（名）姓。雪xuě（动）洗掉（耻辱、仇恨、冤枉）：～耻｜～恨。